Opis

W niedalekiej przyszłości „Uciekinier” staje się najchętniej oglądanym programem w telewizji – to śmiertelnie niebezpieczny konkurs, w którym uczestnicy muszą przeżyć 30 dni, będąc ściganymi przez zawodowych zabójców. Każdy ich ruch jest transmitowany za pomocą kamer żądnej krwi publiczności, a każdy kolejny dzień, który przetrwają, podnosi wartość wygranej. Pochodzący z ubogiej klasy robotniczej Ben Richards (Glen Powell), którego nie stać na leczenie chorej córki, zachęcony przez przekonującego, ale równocześnie bezwzględnego producenta programu (Josh Brolin), postanawia wziąć udział w zabójczym show. Buntownicza natura, instynkt i determinacja nowego zawodnika sprawiają, że staje się on niespodziewanie ulubieńcem fanów – i jednocześnie zagrożeniem dla całego programu. Ben musi przechytrzyć nie tylko Łowców, ale także cały naród uzależniony od oczekiwania na jego śmierć. 

Galeria zdjęć:

Recenzja

„Uciekinier” to książka, której najbardziej ze wszystkich powieści Stephena Kinga należała się ponowna ekranizacja. Wszyscy wiemy jak jest, film z 1987 roku oceniać można różnie, opinie wahają się od bardzo złych po całkiem dobre, na pewno film może trafić do osób żyjących nostalgią, pamiętających epokę VHS, uwielbiających akcyjniaki z Arniem. Jednak ciężko, bardzo ciężko nazwać ten film ekranizacją książki Kinga. Rozpoczynając prace nad nową ekranizacją, Edgar Wright zapowiadał dużo wierniejsze oddanie pierwowzoru co już w moich oczach wystarczało by powiedzieć, że będzie lepiej niż przy pierwszym filmie. Ale nadszedł dzień przedstawienia światu zwiastuna i okazało się, że z tą wiernością książce to coś jednak nie do końca wyszło tak jak było obiecane. Owszem, zwiastun spodobał mi się i to nawet bardzo, jednak odniosłem wrażenie, że ponownie będzie to film daleki od historii Stephena Kinga, co więcej, wyglądało na to, że ta ponura historia na ekranie zmieni się w bardzo rozrywkowy i dość zabawny film.

Już pierwsze minuty filmu wzbudziły we mnie poczucie, że chyba jednak będzie dobrze. Mijały kolejne sceny, kolejne minuty a we mnie rosło przekonanie, że to jest cholernie wierna ekranizacja. I tak już pozostało do końca. Wright nie konfabulował, faktycznie trzymał się treści książki i odhaczał kolejne sceny z kolejnych rozdziałów powieści. Oczywiście, to film a nie książka, jest tutaj także sporo elementów dodanych i całe szczęście. Okazało się też, że z tym zwiastunem to jednak jak to czasem bywa – nie do końca oddał prawdę. Zmontowano go tak by zachęcić do wizyty w kinie konkretnego odbiorcę a w rzeczywistości film wcale nie jest komedią sensacyjną jak można było odnieść wrażenie. Absolutnie nie. I tutaj kolejny plus ode mnie, pozytywne zaskoczenie. Owszem, jest szybko, widowiskowo i momentami leciutko zabawnie, ale zdecydowanie film odbiega od zwiastunowego wizerunku.

Film bardzo podoba mi się od strony wizualnej. Znakomicie pokazano Stany Zjednoczone, są tutaj elementy pokazujące, że akcja rozgrywa się w jakiejś nieokreślonej przyszłości, ale też Wright nie poszedł za daleko, co jest zmorą mnóstwa starych filmów sci-fi, które starały się przepowiedzieć wygląd miast czy rozwój technologii ale problemem było to, że akcję osadzano zdecydowanie zbyt blisko naszych czasów i wszystkie te przepowiednie legły w gruzach. W „Uciekinierze” świat jest bardzo podobny do naszego, ma tylko trochę nowinek technicznych i całościowo wszystko wypada prawdopodobnie.

Glen Powell idealnie wpasował się w rolę Bena Richardsa. Książkowy bohater jest tak przytłoczony swoją życiową sytuacją, zgorzkniały, niesympatyczny, że ciężko było mi go polubić. Filmowy odpowiednik aż kipi gniewem, złością, agresją ale jednocześnie można z nim sympatyzować i mu kibicować. Doskonała robota Powella. Z drugiej strony Dan Killian, czyli główny bohater negatywny grany przez Josha Brolina nie do końca mi pasuje. Jest zbyt zwyczajny, ludzki, nie widziałem w nim tej cieniutkiej granicy, po przekroczeniu której okazałby się faktycznie złym, cynicznym, okrutnym człowiekiem.

Jak wspomniałem, nowy „Uciekinier” jest wierny książce Kinga ale jednak trochę też dodaje od siebie. Wszystkie zmiany, dodatkowe sceny, pomysły uważam za udane, zwiększające atrakcyjność filmu, który co by nie mówić, jest po prostu kinem akcji. Całość składa się na ponad dwie godziny świetnej rozrywki, nie ma tutaj chwili wytchnienia, akcja cały czas prze do przodu, jest i napięcie i nieco humoru i mnóstwo rozrywki. Zbalansowano tu wszystko odpowiednio, film wciąga niesamowicie i te 133 minuty minęły mi zaskakująco szybko.

Podsumowując, nowa ekranizacja „Uciekiniera” to świetny rozrywkowy film, uważam, że to najlepsza ekranizacja Stephena Kinga od premiery „To” w 2017 roku (a od tego czasu powstało kilkadziesiąt adaptacji).

Autor: nocny 

Recenzja

Zwiastuny nowego filmu Edgara Wrighta wzbudziły we mnie ogromne nadzieje, choć jednocześnie obawiałam się, czy nie przesadzi z humorem, co mogłoby okazać się męczące – podobnie jak w niektórych produkcjach Marvela, gdzie bohaterowie przerzucają się co bardziej zabawnymi docinkami, co mnie nuży. Na szczęście zapowiedzi sugerowały znacznie wierniejszą adaptację niż kultowy „Uciekinier” z 1987 roku z Arnoldem Schwarzeneggerem, co mnie szczerze ucieszyło.

Od pierwszych scen twórcy mistrzowsko oddają wściekłość i bezsilność głównego bohatera, Bena Richardsa, w którego wciela się Glen Powell. Te emocje to moim zdaniem prawdziwy motor napędowy całej historii.

Ben mieszka z żoną i córką w obskurnych slumsach, zmagając się z brakiem pracy po tym, jak zbyt często protestował przeciwko fatalnym warunkom zatrudnienia. Jego córka choruje i pilnie potrzebuje leków, na które ich nie stać. W akcie desperacji Ben zgłasza się do udziału w brutalnych teleturniejach organizowanych przez FreeVee. Trafia do programu „Uciekinier”, gdzie musi przetrwać 30 dni, unikając Łowców dowodzonych przez McCone’a. Obywatele mogą zgarnąć nagrodę za donosy, które pomogą schwytać uciekiniera. W show bierze udział trzech uczestników, ale my śledzimy losy Bena, a o pozostałych dowiadujemy się z transmisji FreeVee wraz z nim.

Doceniam, że film jest wierny oryginałowi, ale jednocześnie inteligentnie skraca zbędne wątki, modyfikuje motywacje postaci (zwłaszcza te, które w książce wydawały się naciągane) i wprowadza nowe zakończenie. Tempo jest znacznie szybsze niż w powieści, co daje dynamiczną akcję z solidną (ale nie przesadzoną) porcją humoru. Te zmiany wydają mi się przemyślane i podnoszą historię na wyższy poziom niż pierwowzór (który, jak przyznał sam King, powstał w zaledwie tydzień).

Glen Powell jako Ben Richards to strzał w dziesiątkę – jego sympatyczna twarz skrywa pokłady gniewu, agresji i frustracji, wyrażane w gestach i mimice twarzy. Łatwo go polubić, zrozumieć i mu kibicować. Czekam tylko na tutorial, jak prawidłowo zawiązać ręcznik wokół bioder, żeby nie spadł podczas skakania po dachach – to chyba najbardziej nieprawdopodobny element całego filmu!

„Uciekinier” Wrighta to adrenalinowa jazda bez trzymanki, która wynosi wyżej materiał wyjściowy i bije na głowę wersję z 1987 roku. Świetna zabawa i bardzo mocny akcyjniak, z fajnym ukłonem w stronę filmu z Arnoldem.

Autorka: murarz